ေသမင္း နွင့္ ကြ်န္မမိတ္ေဆြ နွစ္ဦးအေၾကာင္း

ဒီရက္ပိုင္း ကြ်န္မရဲ ့အေတြးေတြ ကုိ စုိးမိုးေနတာက “ေသျခင္းတရား” ျဖစ္သည္။ လူေတြ ေသဆံုးေနၾကသည္ ကုိ နာေရးေျကာ္ျငာေတြထဲမွာျဖစ္ျဖစ္၊ တီဗီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေန ့စဥ္ နဲ ့ အမွ် ျမင္ေတြ ့၊ ၾကားသိေနရသည္မို ့ကြ်န္မတို ့ အားလံုး ေသျခင္းတရား ႏွင့္ မစိမ္းၾက။ သုိ ့ေသာ္ အဆိုပါ ေသျခင္းတရားက ကြ်န္မ၏ မိတ္ေဆြ ႏွစ္ဦး(Susan ႏွင့္ Ting) ႏွင့္ ပတ္သက္လာေသာအခါ ကြ်န္မ အေတြးပုိမိသည္။ တိတိက်က်ဆိုရေသာ္ ေသျခင္းတရား၏ လွည့္စားတတ္သည့္ သေဘာသဘာ၀ ကုိ ေတြးေနမိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။   

Photo: internet

Susan သည္ အသည္းေရာဂါ ကုိ ခံစားေနရသည့္ အသက္ ၃၀ အရြယ္ ေ၀ဒနာရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကြ်န္မ လက္ေတြ ့ ဆင္းေနသည့္ ေဆးရံုမွာ မၾကာခန ကုသမွဳ ခံယူေနျခင္းေၾကာင့္ ကြ်န္မတို ့ ႏွစ္ေယာက္ မၾကခန စကားေျပာျဖစ္သည္။ Susan တစ္ေယာက္ အသည္း အစားထိုးကုသခံယူ ဖို ့ စာရင္းသြင္းထားေသာ္လည္း၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ အသည္းအစားထိုး ကုသခံရဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္း ေနသူေပါင္း ၁၇၀၀၀ ေက်ာ ္ ရွိေနျပီး၊ လိုအပ္ေနေသာ အသည္း၏ အမ်ိဳးအစားနဲ ့ တူရန္၊ ေသြး အမ်ိဳးအစားတူရန္ စသျဖင့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ က မ်ားလြန္းသျဖင့္ အစားထိုးကုသခြင့္ မရလိုက္ပဲ ေသဆံုးသြားသည့္ လူနာမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ Susan တစ္ေယာက္ သူ ့ ကုိယ္သူ “ေသလူ” ဟု  သေဘာထားခဲ့ သည္။ ၀မ္းနည္း အားငယ္ျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ မယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္း စသည့္ စိတ္ခံစားမွု အဆင့္ဆင့္ ကုိ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခု အထိ ျဖတ္သန္းအျပီးမွာ Susan

တစ္ေယာက္ ေသျခင္းတရား ကုိ ရင္ဆိုင္ဖို ့ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။

 

“ေသရေတာ့မယ္လို ့ အေသအခ်ာလက္ခံလိုက္တဲ့ အခါ၊ ေလာကၾကီးမွာ ေနရဖို ့အခ်ိန္ သိပ္ မရွိေတာ့ဘူးလို ့ သိလာရတဲ့ အခါ၊ ကုိယ့္ဘ၀ အတြက္ အေရးၾကီးဆံုး ကိစၥြ ေတြ က ပုိျပီး ထင္ရွား လာတယ္” လို ့ Susan က ဆိုသည္။ Susan ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္က စျပီး အေသးဖဲြ ကိစြၥ အတြက္ အခ်ိန္မေပးေတာ့ ပါဘူးတဲ့။ ဥပမာ..မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ဖို ့၊ အိမ္ရွင္းဖို ့ စတဲ့ သူလုပ္ေနၾက အလုပ္ေတြကုိ အပိုအလုပ္ေတြလို ့ျမင္လာျပီး၊(အရင္ က သူတန္ဖိုး မထား ခဲ့တဲ့) ေဆြမ်ိဳးေတြ နဲ ့ ေတြ ့ဆံုဖို ့၊ သူ စိတ္နာေနတဲ့ အေဖျဖစ္သူ နဲ ့ တယ္လီဖုန္းစကားေျပာဖို ့၊ မေရာက္ဖူးေသး တဲ့ ေနရာေတြကုိ သြားဖို ့၊ Church မွာ ဆုေတာင္းဖို ့ စတဲ့ ကိစၥ ေတြ က သူ ့အတြက္ အေလးထား စရာေတြ ျဖစ္လာပါသတဲ့။ သူနဲ ့ ေန ့စဥ္ ေတြ ့ ၾကံဳဆက္ဆံရသူေတြ အားလံုးကုိ ေနာက္ဆံုး ေတြ ့ ဆံုျခင္းပဲလို ့ သေဘာထား လိုက္တဲ့ အခါ၊ အရင္က သူ ့ကုိ စိတ္အေႏွာင့္ ယွက္ျဖစ္ေစ ခဲ့တဲ့ သူေတြရဲ ့ အျပဳအမူေတြ ကလဲ ခြင့္လြတ္ ႏိုင္စရာျဖစ္သြားျပီး၊ လူတိုင္းကုိ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့ သူျပန္ျပီး ဆက္ဆံႏိုင္ ခဲ့သည္္ ဟုဆိုသည္။ သူ ့အေပၚ အကူအညီေပးခဲ့ဖူးသူမ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ား ကုိ စာရင္းလုပ္ျပီး၊ ေက်းဇူးတင္ ကဒ္ေလးေတြ ေပးပုိ ခဲ့သည္။ ဒါတင္မက၊ သူေသသြားျပီးတဲ့ အခါ သူ ့အေလာင္း ကုိ ဂူသြင္းတာမ်ိဳးမလုပ္ပဲ၊ အစားထိုးကုသမွဳ အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြ အတြက္ ကုိ ခဲြေ၀ လွဴဒါန္းသြားဖို ့ကုိ ေတာင္ စီစဥ္လိုက္ ေသးသည္။  

အဲ… Susan တစ္ေယာက္ ေသျခင္းတရားကုိ ရင္ဆိုင္ဖို ့ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ျပီးသည့္ အခ်ိန္မွာ၊ သူနဲ ့ အသည္းအမ်ိဳးအစားတူတဲ့ အလွဴတစ္ခုကုိ ရလို ့ လာေရာက္ကုသမွဳခံယူဖို ့ ေဆးရံုက သူ ့ကုိ အေၾကာင္းၾကားလာသည္။ အစားထိုးခဲြစိပ္မွု က ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ ့ ျပီးဆံုးခဲ့ျပီး၊ ကြ်န္မႏွင့္ စကား ေျပာခ်ိန္မွာ Susan တစ္ေယာက္ ေဆးရံုမွ အိမ္သုိ ့ ျပန္ဆင္းရခါနီးျဖစ္လို ့ေနျပီ။ “ကြ်န္မ ကုိ ေသမင္းက အလို မရွိေသးဘူးနဲ ့ တူပါရဲ ့” လို ့ ရီရီေမာေမာ ေျပာေနတဲ့ သူ ့ကုိ ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရြင္ ခဲ့ရသည္။ ေသျခင္းတရား ကုိ အေကာင္းဆံုး ရင္ဆိုင္သြားဖို ့ သူ ့ရဲ ့ လက္ခံႏိုင္မွဳ၊ စိတ္ဓာတ္ၾက့ံခိုင္မွဳ ေတြ ကုိ ကြ်န္မ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ သူ ့ေနရာမွာ ကြ်န္မသာ ဆိုလွွ်င္ သူ ့ေလာက္ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေနႏိုင္မည္မဟုတ္သည္ကား ေသခ်ာသည္။      

***********************************************************************

ေနာက္တေန ့မနက္ အလုပ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း Ting ဆိုသည့္ နပ္စ့္မေလး လူနာေတြ ကုိ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေဆးလိုက္ကုသရင္း ေပ်ာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း၊ ရဲက ရွာေဖြေတာ့မွ ဘရြတ္ကလင္ နားက ျမစ္ထဲမွာ သူ ့ အေလာင္းကုိ ေတြ ့ရသည့္ အေၾကာင္း အီးေမလ္း၀င္လာသည္။ အီးေမလ္းကုိ ဖတ္ျပီး စိတ္ထိခိုက္လြန္းလို ့ ကြ်န္မ အလုပ္ေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့။ Ting သည္ အသက္ ၂၆ ႏွစ္သာ ရွိေသးျပီး၊ လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္ကမွ  သူနာျပဳဘဲြ ့ကုိ ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံကေန အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကုိ ေျပာင္းေရႊ ့လာျပီး၊ စာအလြန္ဖတ္ရသည့္ သူနာျပဳ ဘာသာရပ္္ ေၾကာင့္၊ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြလို ေပ်ာ္ပါးခ်ိန္မရပဲ၊ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္၊ ေက်ာင္းသြား၊ စာက်က္ျဖင့္ ေန ့ ရက္ေတြ ကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့သူျဖစ္သည္။

သူႏွင့္ ကြ်န္မ စေတြ ့စဥ္က ၂၀၁၀ခုႏွစ္၊ ေႏြရာသီ internship အစီအစဥ္ တစ္ခု မွာျဖစ္ သည္။ ေက်ာင္းမတူ၊ ဘာသာရပ္မတူေသာ္လည္း၊ ေဆးပညာႏွင့္ ဆိုင္သည့္ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား ကုိေရြးခ်ယ္ျပီး လူနာမ်ားကုိ  အိမ္တိုင္ ရာေရာက္ေဆး လိုက္ကုသည့္ သင္တန္း တစ္ရပ္တြင္ျဖစ္သည္။ သင္တန္းထဲမွာ အာရွသူဆိုလို ့ ကြ်န္မတို ့ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာေၾကာင့္ က တပိုင္း၊ အဖဲြ ့ငယ္ေတြ ခဲြလိုက္သည့္ အခါ ကြ်န္မတို ့ ႏွစ္ေယာက္က တစ္ဖဲြ ့တည္းက် တဲ့ အတြက္ ေၾကာင့္ ကြ်န္မတုိ ့ ပုိျပီးရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ အဖဲြ ့လိုက္ Presentation ေတြ လုပ္ဖို ့၊ ကြ်န္မရဲ ့အခန္းမွာ ဆံုၾက၊ စားေသာက္ရင္း စာလုပ္ၾကႏွင့္ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။  ေက်ာင္းျပီးသြားေတာ့၊ ေငြေၾကးအဆင္ေျပသူေတြက ေဆးရံုေကာင္းေကာင္း၊ ေနရာေကာင္းေကာင္း ကုိ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ ဖို ့ အခိ်န္ယူကာ အလုပ္ရွာႏိုင္ၾကေသာ္လည္း၊ ေငြေၾကး လိုအပ္ေနသူမ်ားက ရရာေနရာမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ၾကရသည္။ Ting  တစ္ေယာက္ လူနာေတြ ကုိ အိမ္တိုင္ ရာေရာက္ ေဆးကုသမွဳေပးသည့္ ေအဂ်င္စီတစ္ခု မွာ အလုပ္ရသြားသည္။ အဆိုပါ အလုပ္မွာ မြန္ျမတ္ ေသာ္လည္း အႏၲရာယ္မ်ားလွ၏။ လူေနထူထပ္ သည့္ ျမိဳ ့လယ္ေကာင္ လို ေနရာမွာ ေဆးကုသြားရလွ်င္ စိုးရိမ္စရာမရွိေသာ္လည္း၊ နယူးေယာက္ျမိဳ ့ ၏ အခ်ိဳ ့ရပ္ကြက္မ်ား က ျပစ္မွဳ ထူထပ္သည့္ ေနရာမ်ားျဖစ္သည္။ ေဆးစဲြေနသူ၊ စိတ္ေရာဂါခံစားေနရသူ လူနာမ်ား၏ အိမ္တြင္ တစ္ေယာက္တည္း သြားျပီး ေဆး၀ါးကုသမွဳေပးဖို ့ မလံုျခံဳလွေသာ ေနရာမ်ားရွိသည္။ ဒါ့အျပင္ ကုသမွုပိုင္းဆိုင္ရာမွာ တစ္ခုခု မွားယြင္းပါက လူနာက တရားစဲြဖို ့အဆင္သင့္။ ကုသမွဳေပးသည့္ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ား မမွားလွ်င္ေတာင္မွ ေလ်ာ္ေၾကးေငြလိုခ်င္သည့္ အတြက္ ၾကံဖန္ျပီး တရားစဲြေနသည့္ လူနာေတြ က လည္း မနည္း။ ေဆးရံုမွာက တျခားမ်က္ျမင္သက္ေသေတြ ရွိႏိုင္ေသးသည္။ လူနာအိမ္မွာ တခုခုျဖစ္က ကုိယ့္ဘက္မွာ သက္ေသမရွိ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းျပီးကာစ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ား က ေဆးရံုမွာပိုလုပ္လိုၾကသည္။ Ting ေရာက္လာရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ေရာက္မလာသည့္အတြက္ သူ ့ လူနာ က ေအဂ်င္စီကုိ ဖုန္းဆက္ေတာ့မွ၊ သူေပ်ာက္ေနမွန္းသိျပီး လိုက္ရွာၾကရာမွ သူ ့အေလာင္း ကုိ Brookly ျမစ္နားက ခ်ံဳပုတ္ကေလးမွာ ေတြ ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ 

အသုဘအခမ္းအနားမွာ ျပင္ဆင္ထားသည့္ Ting ၏ အေလာင္းကုိ ၾကည့္ျပီး၊ ကြ်န္မ အင္မတန္မွ စိတ္ထိခိုက္မိသည္။ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးသည့္ ၂၀၁၂ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၀န္းက်င္ ေလာက္က Ting ပုိ ့ ေပးသည့္ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း အီးေမလ္းကုိ ရခဲ့ေသာ္လည္း၊ စာေမးပဲြေတြႏွင့္ လံုးပန္းေနခဲ့သည့္ အတႊက္ ကြ်န္မ စာမျပန္ခဲ့မိ။ သူ လူနာေတြ အိမ္မွာ ေဆးလိုက္ကုေနသည္ကုိ ၾကားလိုက္ေသာ္လည္း အဆင္ေျပလား ဆိုျပီး ကြ်န္မ မေမးမိ။ ခနတာ အဆက္သြယ္ျပတ္ေတာက္ခဲ့မိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ပုိျပီး ၀မ္းနည္းမိသည္။ ခံစားမွဳ  ကုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပေလ ့မရွိတတ္သည့္ အာရွသူမ်ားပီပီ၊ ကြ်န္မတို ့ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ ေကာင္းေၾကာင္း ကုိ တစ္ေယက္က စကားလံုးမ်ားျဖင့္  ထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့ေလ့မရွိခဲ့၊  အတန္းထဲမွာ တျခား အေမရိ ကန္မေလးမ်ားက “I miss you” တို ့၊ “you are so sweet” တို ့ စသည့္ အေျပာေလးမ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေတြ ့ၾကလွ်င္ ဖက္ၾက၊ နမ္းၾက လုပ္ၾကတာမ်ိဳးလည္း ကြ်န္မတို ့က မလုပ္တတ္ခဲ့ၾက။ အခု သူေသသြားေတာ့မွ သူ ့ရဲ ့ ေကာင္းေၾကာင္းေလးေတြ၊ သူ ့အေပၚဘယ္လို သေဘာထားတယ္ ဆိုတာေလးေတြ ကုိ ကြ်န္မ ေျပာခြင့္မရခဲ့သည္ကုိ ေနာင္တရမိသည္။ မိမိအေလးထားသူမ်ား၊ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္သူမ်ား ကုိ အေလးထားေၾကာင္း၊ ခ်စ္ခင္ေၾကာင္း ေျပာဖို ့၊ ျပသဖို ့ အခ်ိန္မဆဲြသင့္သည့္ သင္ခန္းစာ ကုိ ကြ်န္မရခဲ့သည္။ 

Ting ကေတာ့ ပန္းေတြႏွင့္ လွလွပပ၊ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္လွဲေလ်ာင္းေနခဲ့သည္။ လိုက္လံပုိ ့ ေဆာင္သူေတြ ၏ ငိုေၾကြးသံ၊ မွာၾကားသံမ်ားကုိ ၾကားႏိုင္သည္လား ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္မ မသိ။ သူ ဘာ့ေၾကာင့္ေသသည္၊ တရားခံက ဘယ္သူ ဆိုတာက ေနာက္..အခုေတာ့ ..လူနာေတြကုိ ေသမင္းလက္ကလုေပးဖို ့ ဆႏၵရွိသူတစ္ဦး၊ က်န္းက်န္းမာမာနဲ ့၊ ေနာက္ထပ္ မာစတာ ဒီ၈ရီ ဆက္တက္ဖို ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေသာ နပ္စ့္ မေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ရေလျပီ။ Susan လို ေသမင္းအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရခဲ့။ သူ ့ ဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးသည္ ထင္ေသာ ကိစၥမ်ား၊ အေရးပါေသာ သူမ်ားကို ႏွုတ္ဆက္ခ်ိန္မရခဲ့။ 

ေသေတာ့မည္ဟု ထင္ထားရသည့္သူ ကုိ ျပန္လည္အသက္ရွင္ခြင့္ေပးျပီး၊ မထင္ထားသည့္ သူ ကုိ အရိပ္အျမြက္ေလးပင္ မေပးပဲ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ေသမင္း၏ လွည့္စားတတ္သည့္ သေဘာသဘာ၀ ကုိ ကြ်န္မ တုန္လွဳပ္မိသည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ကြ်န္မတို ့ အားလံုး ေသမင္းႏွင့္ အလြန္နီးကပ္ေနႏိုင္သည္ ကုိ (လက္မခံခ်င္ေသာ္လည္း) လက္ခံ မိသည္။ ေသျခင္းတရားအတြက္ ကြ်န္မ ဘာမွ အဆင္သင့္ မျပင္ဆင္ထားရေသးသည္ ကုိ လဲ သတိထား လိုက္ မိသည္။

ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္စြာျဖင့္

မစုဥာဏ္္