Monday, July 22, 2013

တူညီေသာဆႏၵ

နယူးေရာက္ရဲ ့ ေဆာင္းဦးအလွ

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ ့ ေဆာင္းဦးကာလ ကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါ မူလက တပင္လံုးစိမ္းစိုေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြက အ၀ါေရာင္၊ အနီေရာင္၊ ပန္းေရာင္ စသျဖင့္ အေရာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလို ့လာတယ္။ သဘာ၀ ေရာင္စံုပန္းခ်ီကားခ်ပ္ တစ္ခ်ပ္ ျကည့္ရသလို လွေနတဲ့ အပင္ေတြ ကုိ ျမင္ေတာ့ အေမ့ ကုိ သတိရ မိတယ္။

ရွမ္းျပည္မွာ သစ္ရြက္ဆိုရင္ အစိမ္းေရာင္လို ့ သာ ျမင္ထားဖူးတဲ့ အေမက နယူးေယာက္္မွာ ေဆာင္းဦးေရာက္ရင္ အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတယ္လို ့ ျကားေတာ့ တအ့ံတျသျဖစ္လို ့ ေနခဲ့တယ္ေလ။ အရြက္ေရာင္စံုေတြကုိ ျမင္ဖူးခ်င္ေပမယ့္ ရွမ္းျပည္ကုိ ျကာျကာမခဲြႏိုင္တဲ့ အေမက နယူးေယာက္ ရဲ ့ ေဆာင္းဦးအလွကုိ ေစာင့္မျကည့္ႏိုင္ပဲ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။

အသက္ ၇၀ နားနီးေနတဲ့ အေမဟာ ရွမ္းျပည္က ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ပဲ ျကီးျပင္းခဲ့ျပီး ရပ္ေ၀းခရီးဆိုရင္ ရန္ကုန္ကုိ ေတာင္ သိပ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာမို ့၊ ကြ်န္မရွိတဲ့ နယူးေရာက္ကုိ အလည္လာရတဲ့အခါ သူ ့ရဲ ့ အေမရိကခရီးစဥ္ဟာ အံ့ျသစရာေတြ နဲ ့ျပည့္လို ့ေနခဲ့ပါတယ္။

နယူးေရာက္ကုိ စစျခင္း ေရာက္တဲ့ ညမွာ အေမက “သမီး ဧည့္စာရင္း သြားမတိုင္ဘူးလား”တဲ့။ အေမရိကမွာ  ဧည့္စာရင္းတိုင္ဖို ့မလိုဘူး လို ့ေျပာျပေပမယ့္ အစအေနာက္သန္တဲ့ ကြ်န္မေျပာတာကုိ  အေမက ခ်က္ျခင္း မယံုခဲ့ပါဘူး။ ဧည့္စာရင္း တကယ္မတိုင္ရဘူးဆုိတာ လက္ခံသြားတဲ့ အခ်ိန္က စျပီး  အေမဟာ သူတစ္သက္လံုး နားလည္ လိုက္နာလာခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္က စနစ္နဲ ့ မတူတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ကုိ  တအံ့တျသနဲ ့  စူးစမ္းပါေတာ့တယ္။